Czesław Miłosz, laureat literackiej Nagrody Nobla z 1980 roku,
uzyskał to zaszczytne wyróżnienie za całokształt twórczości. Urodził się
30 czerwca 1911 roku w Szetejniach na Litwie jako syn Aleksandra
Miłosza i Weroniki z Kunatów. Młodość spędził w Wilnie.
Podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Stefana Batorego w
Wilnie był współzałożycielem grupy poetyckiej "Żagary" i współredaktorem
jej pisma. Debiutował w 1930 roku wierszem w czasopiśmie
uniwersyteckim "Alma Mater Vilensis", a w 1933 roku wydał pierwszy tomik
poetycki "Poemat o czasie zastygłym". W następnym roku otrzymał nagrodę
wileńską Związku Literatów za twórczość poetycką.
Dwukrotnie przebywał w Paryżu na stypendium na stypendium naukowym. W
1936 roku podjął pracę w Polskim Radiu początkowo w Wilnie, później w
Warszawie. Podczas niemieckiej okupacji brał czynny udział w podziemnym
życiu kulturalnym. Ogłosił wówczas konspiracyjnie zbiór "Wiersze" i
antologię poetycką "Pieśń niepodległa". Po wojnie krótko przebywał w
Krakowie, a pod koniec 1945 roku wstąpił do służby dyplomatycznej i
pracował jako radca kulturalny placówek polskich w Nowym Jorku,
Waszyngtonie i od 1949 roku w Paryżu. W 1951 roku odmówił powrotu do
kraju i pozostał we Francji, utrzymując się z prac
Czytaj dalej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz